Waarom moet IK mij altijd aanpassen en mag de andere zich slecht blijven gedragen?

Ik ben de oudste van 4 en ik heb 3 jongere broers. Als kind kon ik me wel eens ergeren aan het gedrag van (één of meerdere van) mijn broers en toen zei mijn moeder altijd: ‘Jij bent de oudste, je moet de slimste zijn…’ Ik vond dat altijd heel onrechtvaardig.

Maar nu moet ik toegeven dat ik zelf iets dergelijks zeg tegen de deelnemers aan mijn trainingen …

Kijk eens rond op de werkvloer… (je kan dit uiteraard ook toepassen op je familie… ;-D)
Iedereen heeft wel een collega die ‘niet gemakkelijk’ is. En vaak verloopt de communicatie dan ook niet optimaal.
Is het je al opgevallen dat alles wat die persoon zegt, ‘op je systeem werkt’? (En waarschijnlijk is dat omgekeerd ook zo).
Soms moet die persoon zijn mond nog niet opendoen… Je hoeft hem/haar nog maar te zien en je voelt al een reactie in je lichaam. ‘Oh, neen, wat doe hij nu weer? Het is altijd hetzelfde met haar! Hoe is het toch mogelijk?’

Klinkt dit je bekend in de oren? Misschien is het wel een collega, een baas, iemand uit je team? En als je niet in een bedrijf werkt maar zelfstandig bent, dan kan het een klant zijn, een collega, een leverancier, …
Kies maar iemand uit!

Newsflash: wanneer je je lang genoeg focust op slecht gedrag, dan wordt het alleen maar erger. Je brein zal alleen nog het slechte gedrag opmerken. (Dat is namelijk hoe het brein werkt: het heeft graag gelijk, zoekt daarvoor het ‘bewijs’ en negeert het tegendeel.) En na een tijdje gaat het niet meer over het ‘slechte gedrag’ van de persoon, maar is de ‘hele persoon’ onmogelijk geworden…
En telkens je de persoon ziet, word je getriggerd. En de stresshormonen razen door JOUW lichaam, niet door het zijne… Dus… waar wordt er schade berokkend? Precies: in JOUW lichaam…
Is het je trouwens al opgevallen dat wanneer je in die ‘staat’ communiceert, je vaak niet verkrijgt wat je wil? Dat de andere nogal defensief zal reageren en … dat jullie allebei lichtjes overstuur uit elkaar gaan? Herkenbaar?

Zou het dan niet beter zijn om GEEN stressreactie in je lichaam te hebben, een betere relatie te hebben en (mogelijks) te krijgen wat je wil? Wat denk je?
DIT is waarom ik je aanraad de inspanning te leveren… Je hebt er alle baat bij.
Trouwens: je kan alleen je eigen gedrag controleren, niet dat van iemand anders.
En het feit dat jij jouw gedrag verandert, zou er wel eens toe kunnen leiden dat dat van de andere ook verandert…

Hoe doe je dat nu? Dit is waar assertiviteit en stressmanagement samenkomen…

Wat is een mogelijke strategie?

1. Ik denk aan de theorie van Byron Katie: ‘mijn zaken, jouw zaken en God’s zaken…’
2. Ik kijk of ik iets kan doen aan mijn eigen situatie (helemaal los van mijn situatie met die persoon): waarom ben ik zo ‘gevoelig’ op dit moment? Ben ik moe? Ligt er te veel op mijn bord? Zijn er bepaalde stressvolle situaties die ik kan aanpakken? Kan ik bepaalde dingen herkaderen? Vaak zorgt wat ‘stressmanagement’ ervoor dat ik beter om kan gaan met bepaalde dingen.
3. Ik denk zorgvuldig na over wat ik precies wil communiceren. Ik hou het bij feiten. Ik probeer voor een win-win situatie te gaan want anders loopt het op lange termijn toch fout.
4. Ik kies een moment uit dat voor allebei past. Ik probeer bij het begin van het gesprek de juiste ingesteldheid te hebben: kalm, ok-ok, win-win…
5. Tijdens het gesprek probeer ik kalm te blijven (de technieken hiervoor moet ik op voorhand wel inoefenen ;-D)
6. Ik ben voorbereid maar ik blijf flexibel. Het is belangrijk om goed te luisteren naar de andere wat waarschijnlijk zal leiden tot het bijsturen van mijn gedachten/strategie …
7. Ik probeer er zeker van te zijn dat we op het einde van het gesprek hetzelfde begrepen hebben zodat er geen misverstanden zijn.
8. Ik volg op: mocht er toch iets fout lopen (of wat afgesproken was, gebeurt niet), dan kom ik erop terug. In dat geval is het wel heel belangrijk om niet gewoon het eerste gesprek te herhalen (al kan ik er wel naar verwijzen), maar om te focussen op wat er gebeurd is SINDS het eerste gesprek.

Dit is een leidraad voor mij.

Werkt het altijd perfect? Neen…

Begin ik dan opnieuw? Wanneer de relatie ‘belangrijk’ genoeg is, ja…

Wat bedoel ik hiermee? De persoon is belangrijk voor mij of… een goede (werk)relatie hebben is belangrijk. Het kan zijn dat ik iemand toch een beetje een uitdaging blijf vinden maar … we moeten samenwerken dus … ik heb er alle baat bij dat onze interacties zo goed en efficiënt mogelijk verlopen…

Als je denkt dat dit kan helpen, voel je dan vrij om mijn ‘strategie’ te volgen of … aan te passen.

Wil je graag meer informatie? Ik heb in het verleden al veel gedeeld in artikels en video’s, neem maar een kijkje op de website en op YouTube.

Wil je liever op een meer gestructureerde manier aan de slag? Ik heb 2 (Engelstalige) cursussen: ‘Boost your resilience’ en ‘Say the right thing, at the right time, in the right way’.

Dit zijn normaal gezien ‘self-study’ maar op dit moment is er een wekelijkse Q&A (tot midden september).

Na 31/8 zullen ze niet langer verkrijgbaar zijn (of minstens duurder worden).

Dus als dit iets is wat je interesseert, wacht dan niet te lang.

(Wanneer je ze koopt heb je na 31/8 uiteraard nog WEL toegang).

Ben je geïnteresseerd in Nederlandstalig materiaal? Laat het me dan weten.

Welke tip zal jou een stap vooruithelpen? Ik ben nieuwsgierig…

PS: Wil je geen enkele tip missen, schrijf je dan hier in voor de nieuwsbrief!