Visjes in de praktijk

In een vorige blog (voor het eerst gepubliceerd in 2011), ‘Een visje voor iedereen!’, vertelde ik jullie al over mijn favoriete techniek om positieve feedback te geven. Ik beloofde toen ook dat er nog praktische tips zouden volgen.

Ik weet natuurlijk niet hoeveel jullie al geoefend hebben. Hier zijn in elk geval nog een aantal tips die het nog gemakkelijker en leuker kunnen maken.

Waar kan het al eens mislopen?

Je voelt toch nog wat weerstand.
Tja, je zou de eerste niet zijn. Ik vertel de parabel jaarlijks aan honderden deelnemers aan mijn cursussen. De meesten zijn aanvankelijk een beetje tot zeer sceptisch. Een aantal schrijven hun eerste visje ‘onder lichte dwang’ … Compleet met gezucht, rollende ogen, … Maar wanneer ik ze later de visjes zie lezen die ze zelf krijgen… Tja, dan is een deel van die weerstand toch vlug verdwenen.

Oefening baart kunst.
Sommige cursussen zijn over verschillende modules verdeeld. Vaak wordt de techniek tijdens de eerste module aangeleerd en probeert iedereen het uit. Soms komt er een tweede ronde tijdens module 2. Voor de meeste mensen gaat het dan al veel gemakkelijker. Dit is echt iets wat je kan leren. Je wordt beter in het observeren en benoemen van positief gedrag. Het komt spontaan.

Je gaat het te ver zoeken.
Je wil iets heel diepzinnigs zeggen, je vindt het moeilijk en … zegt daarom maar niks. Voor visjes geldt echt: hou het simpel. Je wil zo specifiek mogelijk zijn. Iemand zei iets, deed iets, etc… en, om de een of andere reden, vond jij dat leuk. En dat wil je delen.

Je bent te algemeen.
Een beetje gelinkt aan de vorige. Je zegt dingen zoals: ‘Ik heb gemerkt dat je heel vriendelijk bent’. Dat is te algemeen. Wat doet die persoon precies dat maakt dat jij hem/haar vriendelijk vindt? Heeft hij geglimlacht? Heeft ze geïnteresseerde vragen gesteld tijdens de koffiepauze? Wees precies!

Je vindt niks positiefs voor deze persoon.
Waarschijnlijk erger je je al iets te lang aan hem/haar… En daarom kan je nu alleen het negatieve zien. Een eerste stap kan zijn om te accepteren dat je een aantal dingen vervelend vindt, maar toch actief op zoek te gaan naar iets positiefs, al is het maar iets kleins. Die andere collega vindt hem toch leuk? Wat ziet die in hem? Het loont de moeite, ook voor jezelf: zolang jij je ergert, ervaar jij stress… Dus, ook positieve dingen zien = minder stress!